Οι ρωμαϊκές οδοί (στη Λατινική γλώσσα: viae Romanae, μοναδική: Via Romana που σημαίνει ρωμαϊκή) αποτελούν φυσική υποδομή ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση και ανάπτυξη του ρωμαϊκού κράτους και χτίστηκαν από το 300 π.Χ. περίπου με την επέκταση και εδραίωση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας . Παρείχαν αποτελεσματικά μέσα για τη χερσαία μετακίνηση στρατιωτικών, αξιωματούχων και αμάχων και την εσωτερική μεταφορά επίσημων επικοινωνιών και εμπορικών αγαθών. Οι ρωμαϊκοί δρόμοι ήταν διάφορων τύπων, από μικρούς τοπικούς δρόμους έως μεγάλους αυτοκινητόδρομους μεγάλων αποστάσεων που χτίστηκαν για να συνδέουν πόλεις, μεγάλες πόλεις και στρατιωτικές βάσεις. Αυτοί οι μεγάλοι δρόμοι ήταν συχνά πλακόστρωτοι και μεταλλικοί, καμπυλωμένοι για αποστράγγιση, και περιπλανήθηκαν από πεζοδρόμια, γεφυράκια και σχισίματα αποστράγγισης. Τοποθετήθηκαν κατά μήκος ακρι βώς παρακολουθούμενων μαθημάτων, ενώ μερικοί κόπηκαν σε λόφους, ή οδηγήθηκαν πάνω από ποτάμια και χαράδρες πάνω στη γέφυρα. Τα τμήματα θα μπορούσαν να υποστηριχθούν σε βάλτο έδαφος σε ράφια ή συσσωρευμένα θεμέλια. Στην κορυφή της ανάπτυξης της Ρώμης, από την πρωτεύουσα ακτινοβολήθηκαν τουλάχιστον 29 μεγάλοι στρατιωτικοί αυτοκινητόδρομοι και οι 113 επαρχίες της τελευταίας αυτοκρατορίας διασυνδέθηκαν με 372 μεγάλους δρόμους. Το σύνολο περιλάμβανε περισσότερα από 400.000 χιλιόμετρα δρόμων, εκ των οποίων πάνω από 80.500 χιλιόμετρα (50.000 μίλια) ήταν πλακόστρωτα. Μόνο στη Γαλατία, τουλάχιστον 21.000 χιλιόμετρα (13.000 χιλιόμετρα) δρόμων λέγεται ότι έχουν βελτιωθεί, και στη Βρετανία τουλάχιστον 4.000 χιλιόμετρα (2.500 μίλια). Τα μαθήματα (και μερικές φορές οι επιφάνειες) πολλών ρωμαϊκών δρόμων επέζησαν για χιλιετίες. Μερικά είναι επικαλυμμένα από τους σύγχρονους δρόμους. [Πομπηία][Ρωμαϊκή Δημοκρατία][Ρωμαϊκό εμπόριο][Μίλι] |