عضو : ورود به سیستم |ثبت |ارسال درخواست
جستجو
[اصلاح ] موسیقی الکترونیکی
موسیقی الکترونیک موسیقی است که از ابزار موسیقی الکترونیکی، ابزارهای دیجیتال و تکنولوژی موسیقی مبتنی بر مدار استفاده می کند. به طور کلی، صدای تولید شده با استفاده از ابزار الکترومکانیکی، مانند ویولون و درام، و همچنین تولید با استفاده از تکنولوژی الکترونیکی می تواند یک تمایز ایجاد کند. ابزارهای الکترومکانیکی شامل عناصر مکانیکی مانند رشته ها، چکش ها و غیره و همچنین عناصر الکتریکی مانند بلندگوهای مغناطیسی، تقویت کننده های قدرت و بلندگوها هستند. نمونه هایی از دستگاه های تولید صدای الکترومکانیکی عبارتند از تل هارمونیم، ارگ Hammond و گیتار الکتریکی، که به طور معمول برای خوانندگان و مخاطبان به اندازه کافی بلند می شوند تا با تقویت کننده دستگاه و کابین بلندگو صحبت کنند. ابزارهای الکترونیکی خالص رشته های ارتعاشی، چکش ها و یا دیگر مکانیسم های تولید صدا ندارند. دستگاه هایی مانند Theremin، سینت سایزر صدا و رایانه می توانند صداهای الکترونیکی تولید کنند.
اولین دستگاه های الکترونیکی برای انجام موسیقی در اواخر قرن نوزدهم توسعه یافت و به زودی بعد از آن، آینده نویسی های ایتالیایی به دنبال صدایی که موسیقی را در نظر نگرفته بود، بررسی کرد. در طول دهه 1920 و 1930، ابزارهای الکترونیکی معرفی شد و اولین سازه برای ابزارهای الکترونیکی ساخته شد. در دهه 1940، نوار صوتی مغناطیسی موسیقی نوازندگان را به صداهای نوار تبدیل کرد و سپس آنها را با تغییر سرعت نوار یا جهت تغییر داد، که منجر به توسعه موسیقی نوار الکتریکی شنیداری در دهه 1940 در مصر و فرانسه شد. Concrete Musique، که در سال 1948 در پاریس ایجاد شد، بر اساس بخش های ضبط شده صداهای طبیعی و صنعتی بود. موسیقی تولید شده صرفا از ژنراتورهای الکترونیکی برای اولین بار در سال 1953 در آلمان تولید شد. موسیقی الکترونیک نیز در دهه 1950 در ژاپن و ایالات متحده آغاز شد. توسعه جدید مهم، ظهور رایانه ها برای ساخت موسیقی بود. ترکیب الگوریتمی ابتدا در سال 1951 در استرالیا به نمایش گذاشته شد.
در دهه 1960، الکترونیک زنده در آمریکا و اروپا پیشگام بود، سازهای موسیقی الکترونیک ژاپن شروع به تأثیر در صنعت موسیقی کردند، و موسیقی دبی جامائیکا به عنوان یک شکل از موسیقی الکترونیک محبوب تبدیل شد. در اوایل دهه 1970، سینت سایزر مینیو مونووووژن و دستگاه های درام ژاپنی به انتشار موسیقی سنتز شده الکترونیک کمک کرد.
در دهه 1970، موسیقی الکترونیک با تأیید سینت سایزرهای پلی فونیک، درامهای الکتریکی، دستگاههای درام و پخش کننده های رادیویی از طریق ظهور ژانرهایی مانند دیسکو، کرتروک، موج جدید، synth-pop، hip هام و EDM در دهه 1980، موسیقی الکترونیک در موسیقی محبوب بیشتر شد، با وابستگی بیشتر به سینت سایزرها و استفاده از دستگاه های درام قابل برنامه ریزی مانند Roland TR-808 و سینت سایزر های باس مانند TB-303. در اوایل دهه 1980 فن آوری های دیجیتال برای سینت سایزرها از جمله سینت سایزرهای دیجیتال مانند Yamaha DX7 محبوبیت پیدا کردند و گروهی از نوازندگان و بازرگانان موسیقی اینترفیس دیجیتال موسیقی (MIDI) را توسعه دادند.
به علت ظهور تکنولوژی موسیقی مقرون به صرفه، موسیقی تولید شده توسط الکترونیک در دهه 1990 در عرصه محبوب محبوبیت یافت. موسیقی الکترونیکی معاصر شامل انواع مختلفی از موسیقی موسیقی تجربی به فرم های محبوب مانند موسیقی رقص الکترونیکی می باشد. امروزه موسیقی الکترونیک پاپ بیشتر در شکل 4/4 قابل تشخیص است و بیشتر با فرهنگ جریان اصلی ارتباط دارد و برخلاف اشکال پیشین آن که به بازارهای طاقچه متخصص بوده است.
[موسیقی موج جدید]
ریشه ها: اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم.1
ترکیبات اولیه.1.1
آزمایش های ضبط شده.2.1
توسعه: 1940s تا 1950s.2
موزیک نوار الکترو موزیک.1.2
کنسرت Musique.2.2
الکترونیک موسیقی.3.2
موسیقی الکترونیک ژاپنی.4.2
موسیقی الکترونیک آمریکا.5.2
مرکز کلمبیا-پرینستون.6.2
اواسط تا اواخر دهه 1950.7.2
گسترش: 1960s.3
موسیقی کامپیوتر.1.3
الکترونیک زنده.2.3
ابزار ژاپنی.3.3
موسیقی دوام جامائیکا.4.3
اواخر دهه 1960 تا اوایل دهه 1980.4
افزایش محبوب موسیقی الکترونیک.1.4
سینت سایزر صفحه کلید.2.4
سنتز دیجیتال.3.4
IRCAM، STEIM و Elektronmusikstudion.4.4
تولد MIDI.5.4
ماشین آلات تراشنده و درام.6.4
Chiptunes.7.4
اواخر دهه 1980 تا 1990.5
ظهور موسیقی رقص.1.5
پیشرفت ها.2.5
2000s و 2010s.6
خم شدن مدار.1.6
[بارگذاری بیشتر محتویات ]

Lxjkh 2018@ حق طبع و نشر