زبانهای مسیوآمریک زبانهایی هستند که بومی در منطقه فرهنگی Mesoamerican هستند که شامل مکزیک جنوبی، همه گواتمالا و بلیز و مناطق هندوراس و السالوادور و نیکاراگوئه است. این منطقه با تنوع زبانی گسترده ای که شامل چند صد زبان مختلف و هفت خانواده زبان اصلی است مشخص می شود. Mesoamerica همچنین منطقه ای از انتشار زبانشناختی بالا است که در تعامل بلندمدت میان سخنرانان زبان های مختلف از طریق چندین هزار ساله، همگرایی صفات زبان شناختی خاص در خانواده های مختلف زبان را به وجود آورده است. Sprachbund Mesoamerican به طور معمول به عنوان منطقه زبان شناسی Mesoamerican شناخته می شود. زبانهای مسیوآمریکایی نیز در میان اولین کسانی بودند که سنت های مستقل نوشتن را تکامل می دادند. قدیمی ترین متون به حدود 1000 سال قبل از میلاد می رسد، در حالی که اکثر متون در اسکریپت های بومی (مانند مایا) تاریخ c. 600-900 م. پس از ورود اسپانیایی ها در قرن شانزدهم و تا قرن نوزدهم ادامه یافت، اکثر زبانهای مسیوآمریک به زبان لاتین نوشته شده بود. زبان مسیو آمریكا متعلق به 6 خانواده بزرگ - میانه، Oto-Mangue، Mixe-Zoque، Totonacan، Uto-Aztecan و Chibchan (فقط در مرز جنوبی منطقه) - و همچنین چند خانواده و جدایه های کوچکتر - Purépecha ، Huave، Tequistlatec و Misumalpan. در میان این خانواده های Oto-Manguean و Mayan، بیشترین تعداد سخنرانان را به خود اختصاص می دهند، هر کدام دارای سخنرانانی هستند که بیش از یک میلیون نفر دارند. امروزه بسیاری از زبانهای مسیوآمریکایی هم اکنون در معرض خطر یا در حال حاضر منقرض شده اند، اما دیگران، از جمله زبانهای مایا، ناهواتل، میستیک و زاپوتک، چندین صد هزار سخنران و زنده ماندند. [زبانهای Tequistlatecan][زبان هویو][زبان پوره پخ][زبان چیبچان][زبانهای تتونیان][زبانهای Oto-Manguean][زبانهای مایا] |