عضو : ورود به سیستم |ثبت |ارسال درخواست
جستجو
[اصلاح ] پلیمر
یک پلیمر (/ pɒlɪmər /؛ یونانی poly-، "many" -mer "parts") یک مولکول بزرگ یا ماکرومولکول است که از بسیاری از زیرمجموعه های مکرر تشکیل شده است. از آنجا که طیف وسیعی از خواص آنها، پلیمرهای مصنوعی و طبیعی نقش اساسی و همه جانبه در زندگی روزمره ایفا می کنند. پلیمرها از پلاستیک های مصنوعی شناخته شده مانند پلی استایرن به زیست پلیمرهای طبیعی مانند DNA و پروتئین هایی که برای ساختار و عملکرد بیولوژیکی اساسی هستند، در می آیند. پلیمرهای طبیعی و مصنوعی از طریق پلیمریزاسیون بسیاری از مولکول های کوچک، به نام مونومرها ایجاد می شوند. در نتیجه، توده مولکولی بزرگ آنها نسبت به ترکیبات مولکولی کوچک، خواص فیزیکی منحصر به فرد، از جمله چقرمگی، viscoelasticity، و تمایل به ایجاد عینک و ساختار نیمه کریستالی به جای کریستال.
اصطلاح "پلیمر" از یونانی باستان πολύς (polus، به معنای "بسیاری، خیلی") و μέρος (meros، به معنی "قطعات")، و اشاره به یک مولکول است که ساختار آن از واحدهای تکرار چندگانه تشکیل شده است، که از آن منشا یک ویژگی از توده مولکولی نسبی بالا و خواص همراه است. واحدهای تشکیل دهنده پلیمرها، در واقع یا مفهومی، از مولکولهای توده مولکولی نسبی پایین تشکیل شده است. این اصطلاح در سال 1833 توسط Jöns Jacob Berzelius ساخته شد، هر چند با تعریف مشخص از تعریف مدرن IUPAC. مفهوم مدرن پلیمرها به عنوان ساختارهای ماکرومولکولی چسبنده در سال 1920 توسط هرمان استادینگر پیشنهاد شد که دهه آینده، شواهد تجربی را برای این فرضیه به دست آورد.
پلیمرها در زمینه علوم بیوفیزیک و علم ماکرومولکولی و علم پلاستیک (که شامل شیمیایی پلیمری و فیزیک پلیمری است) مورد مطالعه قرار گرفته است. از لحاظ تاریخی، محصولاتی که ناشی از اتصال واحدهای تکرار شده توسط پیوندهای شیمیایی کووالانسی هستند، تمرکز اصلی علم پلیمری است؛ در حال حاضر بخشهای مهم علم در حال حاضر بر روی ارتباطات غیر کووالانسی متمرکز هستند. Polyisoprene از لاستیک لاتکس یک مثال از یک پلیمر طبیعی / بیولوژیکی است و پلی استایرن از پلی استایرن نمونه ای از پلیمر مصنوعی است. در زمینه های بیولوژیکی، اساسا تمام ماکرومولکول های بیولوژیک یعنی پروتئین ها (پلی آمیدها)، اسیدهای نوکلئیک (پولینوکوتیدهای) و پلی ساکارید ها صرفا پلیمری هستند یا در قسمت های زیادی از اجزای تشکیل دهنده پلیمری مانند گلیکوپروتئین های اصلاح شده ایزوپرانیلیت شده / چربی تشکیل شده اند مولکول های لیپیدی و تغییرات الیگوساکارد در ستون فقرات پروتئین پلی آمید رخ می دهد.
ساده ترین مدل های نظری برای پلیمر ها زنجیره ای ایده آل هستند.
[LaTeX][شیشه]
نمونه های معمول.1
سنتز پلیمر.2
سنتز بیولوژیکی.1.2
اصلاح پلیمرهای طبیعی.2.2
خواص پلیمر.3
مونومرها و واحدهای تکراری.1.3
ریز ساختار.2.3
معماری پلیمر.1.2.3
طول زنجیر.2.2.3
ترتیب مونومر در کوپلیمرها.3.2.3
تاکتیک.4.2.3
مورفولوژی پلیمر.3.3
کریستالی.1.3.3
تطابق زنجیره.2.3.3
ویژگی های مکانیکی.4.3
استحکام کششی.1.4.3
مدول انعطاف پذیری یانگ.2.4.3
خواص حمل و نقل.5.3
رفتار فاز.6.3
نقطه ذوب.1.6.3
دمای انتقال شیشه.2.6.3
رفتار مخلوط کردن.3.6.3
شامل پلاستیک ها.4.6.3
خواص شیمیایی.7.3
خواص نوری.8.3
اصطلاح استاندارد پلیمری.4
مشخصه پلیمر.5
تخریب پلیمر.6
شکست محصول.1.6
[بارگذاری بیشتر محتویات ]

Lxjkh 2018@ حق طبع و نشر