قدیمی فرانسوی (فرانسوی، فرانسه، romanz؛ فرانسوی فرانسوی مدرن) زبان در شمال فرانسه از قرن هشتم تا قرن چهاردهم مورد استفاده قرار گرفت. در قرن چهاردهم، این گویشها به طور جمعی به نام langue d'oïl شناخته می شود، که در مقایسه با زبان langue d'oc یا زبان اکسیتان در جنوب فرانسه است. قرن بیست و یکم به عنوان دوره انتقالی به میانه فرانسه، زبان رنسانس فرانسوی، به ویژه بر اساس گویش منطقه یدلایمخیرات فرانسه گرفته شده است.محل و ناحیه ای که فرانسوی قدیم گفته می شد به طور گسترده ای به قلمرو تاریخی فرانسه و واسط های آن (از جمله بخشی از امپراطوری انجوی که در قرن 12 در قاعده انگلو نورمن باقی مانده بود) گسترش یافته بود و بورگوندی، لورن و ساویوی شرق (متناظر با مدرن شمال مرکزی فرانسه، والونی بلژیک، غرب سوئیس و شمال غربی ایتالیا)، اما تاثیر فرانسوی قدیمی بسیار گسترده تر بود، همانطور که آن را به عنوان زبان نخبگان فئودالی به انگلستان، سیسیل و دولت های مخالف تبدیل شد از تجارت. [زبان فرانسوی][یونیکد][ISO 639-2][زبانهای هندو اروپایی][فرانسوی میانه] |