عضو : ورود به سیستم |ثبت |ارسال درخواست
جستجو
[اصلاح ] قانون حستر
قانون حستر، که همچنین به عنوان قانون اکثریت اکثریت شناخته می شود، یک اصل حاکمه غیر رسمی است که در اواسط دهه 90 توسط سخنگویان جمهوری خواه مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا برای حفظ سخنرانی ها و محدود کردن قدرت اقلیت حزب برای آوردن صورتحساب برای رای دادن به طبقه مجلس. تحت این نظریه، سخنگوی اجازه نخواهد داد که یک رای گیری در لایحه صورت گیرد، مگر اینکه اکثریت حزب اکثریت از این لایحه حمایت کنند.
قانون حستر یک قانون غیررسمی است و سخنگوی آن را نمی پذیرد؛ او ممکن است در اختیار او باشد. سخنرانان در حقیقت حکم حسترت را شکستند و اجازه دادند رای برای قانونگذاری که در حوزه حزب خود سخنران نبود، حمایت زیادی داشته باشد. هستر این قاعده را "نوعی اشتباه" نامید که در آن "هرگز واقعا وجود نداشت" به عنوان یک قاعده.
طبق قوانین خانه، سخنگوی، سخنرانی های بلند مدت را در مورد قانون پیش بینی شده انجام می دهد. قانون Hastert می گوید که سخنگوی هیچ یک از رای دهندگان را در مورد هر لایحه ای که طرف حزب خود را پشتیبانی نمی کند - حتی اگر اکثریت اعضای مجلس برای تصویب آن رای دهند. این قانون باعث می شود حزب اقلیت از ارسال صورتحساب با کمک اقلیت اعضای حزب اکثریت حمایت کند. 218 رای برای تصویب یک لایحه در مجلس؛ اگر دموکرات ها اقلیت باشند و جمهوری خواهان اکثریت باشند، قانون حستر اجازه نمی دهد که 200 دموکرات و 100 جمهوریخواه به تصویب یک لایحه بپردازند؛ چرا که 100 آراء جمهوریخواه کمتر از اکثریت حزب اکثریت است، بنابراین سخنگوی اجازه نخواهد داد یک رای برای انجام دادن.
[حزب دموکرات: ایالات متحده][سخنگوی مجلس نمایندگان ایالات متحده][حزب جمهوری خواه: ایالات متحده]
ریشه ها.1
دیدگاه سخنرانان و استفاده از سیاست.2
تفسیر.3
تقاضای تقلب.4
[بارگذاری بیشتر محتویات ]

Lxjkh 2018@ حق طبع و نشر