Urine-incontinentie (UI), ook wel onvrijwillig urineren genoemd, is een ongecontroleerde urinelozing. Het is een veel voorkomend en verontrustend probleem, dat mogelijk van grote invloed is op de kwaliteit van leven. Het komt twee keer zo vaak voor bij vrouwen als bij mannen. Bekkenoperaties, zwangerschap, bevalling en menopauze zijn belangrijke risicofactoren. Het is geïdentificeerd als een belangrijk probleem in de geriatrische gezondheidszorg. Urine-incontinentie is vaak een gevolg van een onderliggende medische aandoening, maar wordt te weinig gerapporteerd aan artsen. Enuresis wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar urine-incontinentie, voornamelijk bij kinderen, zoals nachtelijke enuresis (bedplassen).
Er zijn vier hoofdtypen incontinentie:
Urge-incontinentie door een overactieve blaas
Stressincontinentie door slechte afsluiting van de blaas
Overloopincontinentie als gevolg van slechte contractie van de blaas of verstopping van de urethra
Functionele incontinentie door medicijnen of gezondheidsproblemen waardoor het moeilijk is om de badkamer te bereiken
Behandelingen omvatten chirurgie, bekkenbodemspiertraining, blaastraining en elektrische stimulatie. Het voordeel van medicijnen is dat veiligheid op de korte en lange termijn onduidelijk is.
[Specialiteit: geneeskunde][Gynaecologie][Urologie][Medische Onderwerp Koppen][Kwaliteit van het leven] |
