Lid : Login |Registratie |Uploaden kennis
Zoeken
de Engelse taal
1.Classificatie
2.Geschiedenis
2.1.Proto-Germaans naar oud Engels
2.3.Vroegmodern Engels
2.4.Verspreiding van het moderne Engels
3.Geografische distributie
3.1.Drie cirkels van Engelssprekende landen
3.2.Pluricentric Engels
3.3.Engels als een mondiale taal
4.klankleer
4.1.medeklinkers
4.2.klinkers
4.3.fonotactische
4.4.Stress, ritme en intonatie
4.5.Regionale variatie
5.Grammatica
5.1.Zelfstandige naamwoorden en zelfstandig naamwoordzinnen
5.1.1.Adjectieven
5.1.2.Voornaamwoorden, case en persoon
5.1.3.voorzetsels
5.2.Werkwoorden en werkwoordzinnen
5.2.1.Gespannen, aspect en gemoedstoestand
5.2.2.Phrasal-werkwoorden
5.2.3.bijwoorden
5.3.Syntaxis
5.3.1.Algemene volgorde van constituenten
5.3.2.Clausule syntaxis
5.3.3.Hulpwerkwoordconstructies
5.3.4.vragen
5.3.5.De syntaxis van het discursieniveau
6.Woordenschat
6.1.Word formatie processen
6.2.Word-oorsprong
6.3.Engelse leenwoorden en calques in andere talen
7.Schrijfsysteem [Wijziging ]
Sinds de negende eeuw is het Engels geschreven in een Latijns alfabet (ook wel Romeins alfabet genoemd). Oudere Oud-Engelse teksten in Anglo-Saksische runen zijn slechts korte opschriften. De overgrote meerderheid van de literaire werken in het Oudengels die tot vandaag overleven, zijn geschreven in het Romeinse alfabet. Het moderne Engelse alfabet bevat 26 letters van het Latijnse schrift: a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, q, r, s, t, u, v, w, x, y, z (die ook hoofdvormen hebben: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z).Het spellingsysteem of de spelling van het Engels is meerlagig, met elementen van Franse, Latijnse en Griekse spelling bovenop het eigen Germaanse systeem. Verdere complicaties zijn ontstaan ​​door geluidswijzigingen waarmee de spelling geen gelijke tred heeft gehouden. Vergeleken met Europese talen waarvoor officiële organisaties spellinghervormingen hebben gepropageerd, heeft Engels een spelling die een minder consistente indicator is van uitspraak en standaardspelling van woorden die moeilijker te raden zijn door te weten hoe een woord wordt uitgesproken. Er zijn ook systematische spellingsverschillen tussen Brits en Amerikaans Engels. Deze situaties hebben aanleiding gegeven tot voorstellen voor spellinghervorming in het Engels.Hoewel letters en spraakklanken geen één-op-één-correspondentie hebben in de standaard Engelse spelling, zijn spellingsregels die rekening houden met lettergreepstructuur, fonetische wijzigingen in afgeleide woorden en woordaccent betrouwbaar voor de meeste Engelse woorden. Bovendien toont de standaard Engelse spelling etymologische relaties tussen verwante woorden die zouden worden verdoezeld door een nauwere overeenkomst tussen uitspraak en spelling, bijvoorbeeld de woorden foto, fotografie en fotografisch, of de woorden elektriciteit en elektriciteit.Hoewel maar weinig geleerden het eens zijn met Chomsky en Halle (1968) dat de conventionele Engelse spelling "bijna-optimaal" is, is er een reden voor de huidige Engelse spellingspatronen. De standaard spelling van het Engels is het meest gebruikte schrijfsysteem ter wereld. De standaard Engelse spelling is gebaseerd op een graphomorfemische segmentatie van woorden in geschreven aanwijzingen van welke betekenisvolle eenheden elk woord vormen.Lezers van het Engels kunnen er over het algemeen van uitgaan dat de correspondentie tussen spelling en uitspraak redelijk regelmatig is voor letters of digraphs die worden gebruikt om medeklinkers te spellen. De letters b, d, f, h, j, k, l, m, n, p, r, s, t, v, w, y, z stellen respectievelijk de fonemen / b, d, f, h voor, dʒ, k, l, m, n, p, r, s, t, v, w, j, z /. De letters c en g vertegenwoordigen normaal / k / en / ɡ /, maar er is ook een zachte c uitgesproken / s /, en een zachte g uitgesproken / dʒ /. De verschillen in de uitspraken van de letters c en g worden vaak aangegeven met de volgende letters in de standaard Engelse spelling. Digraften die worden gebruikt om fonemen en foneemsequenties weer te geven, omvatten ch voor / tʃ /, sh voor / ʃ /, th voor / θ / of / ð /, ng voor / ŋ /, qu voor / kw /, en ph voor / f / in Grieks-afgeleide woorden. De enkele letter x wordt over het algemeen uitgesproken als / z / in woord-beginpositie en als / ks / anders. Er zijn uitzonderingen op deze generalisaties, vaak het gevolg van leenwoorden die gespeld worden volgens de spellingspatronen van hun oorspronkelijke taal of voorstellen van pedante geleerden in de vroege periode van het Modern Engels om ten onrechte de spellingspatronen van het Latijn te volgen voor Engelse woorden van Germaanse oorsprong .Voor de klinkers van de Engelse taal zijn de overeenkomsten tussen spelling en uitspraak echter onregelmatiger.Er zijn veel meer vocaal-fonemen in het Engels dan dat er klinkerletters zijn (a, e, i, o, u, w, y). Als gevolg van een kleinere reeks symbolen van een enkele letter dan het stel klinker-fonemen, worden sommige "lange klinkers" vaak aangegeven door letterscombinaties (zoals de OA in de boot, de ow in hoe en de ay in het verblijf), of de historisch gefundeerde stille e (zoals in noot en cake).Het gevolg van deze complexe orthografische geschiedenis is dat leren lezen een uitdaging kan zijn in het Engels. Het kan langer duren voordat schoolleerlingen zelfstandig vloeiend lezers van het Engels zijn dan van veel andere talen, waaronder Italiaans, Spaans of Duits. Desalniettemin is er een voordeel voor cursisten van Engels die de specifieke geluidssymboolregelmatigheden leren die voorkomen in de standaard Engelse spelling van veelgebruikte woorden. Een dergelijke instructie vermindert het risico van kinderen die leesproblemen ervaren in het Engels, aanzienlijk. Leerkrachten in het basisonderwijs bewuster maken van het primaat van de morfeemepresentatie in het Engels, kan de lerenden helpen efficiënter te leren Engels te lezen en te schrijven.Engels schrijven omvat ook een systeem van interpunctie dat lijkt op het systeem van leestekens die in de meeste alfabetische talen over de hele wereld worden gebruikt. Het doel van interpunctie is om betekenisvolle grammaticale relaties in zinnen te markeren om lezers te helpen bij het begrijpen van een tekst en om functies aan te geven die belangrijk zijn voor het hardop lezen van een tekst..
[Klinkerlengte]
8.Dialecten, accenten en variëteiten
8.1.Verenigd Koninkrijk en Ierland
8.2.Noord Amerika
8.3.Australië en Nieuw-Zeeland
8.4.Afrika, het Caribisch gebied en Zuid-Azië
[Uploaden Meer Inhoud ]


Auteursrecht @2018 Lxjkh