Moderne islamitische wereldIslam in de moderne wereld Soennitische landen Shia-landen Ibadi-landenIn 1979 veranderde de Iraanse revolutie Iran van een constitutionele monarchie in een populistische theocratische islamitische republiek onder de heerschappij van Ayatollah Ruhollah Khomeini, een sjiitische islamitische geestelijke en marja. Na de revolutie, en een nieuwe grondwet werd goedgekeurd en een referendum opgericht de regering, verkiezing Ruhollah Khomeini als Supreme Leader. Gedurende de volgende twee jaar vochten liberalen, linksen en islamitische groeperingen elkaar uit, en de islamitische macht veroverde de macht.De ontwikkeling van de twee tegenovergestelde randen, de Safavid-bekering van Iran tot Shia Islam de Twelver Shia-versie en de versterking ervan door de Iraanse revolutie en de salafi in Saoedi-Arabië, in combinatie met de betrekkingen tussen Iran en Saoedi-Arabië hebben ertoe geleid dat deze regeringen sektarische conflicten gebruikten om hun politieke belangen vergroten. Golfstaten zoals Saoedi-Arabië en Koeweit (ondanks vijandig te zijn tegenover Irak) moedigden Saddam Hussein aan om Iran binnen te vallen, wat resulteerde in de oorlog tussen Iran en Irak, omdat zij vreesden dat een islamitische revolutie binnen hun eigen grenzen zou plaatsvinden. Bepaalde Iraanse ballingen hebben ook geholpen om Saddam ervan te overtuigen dat als hij binnenviel, de jonge islamitische republiek snel zou instorten.In oktober 1973 brak een nieuwe oorlog uit tussen Israël en zijn islamitische buren, bekend als de Yom Kippur-oorlog, net toen de oliemaatschappijen met de OPEC-leiders begonnen samen te komen. OPEC was aangemoedigd door het succes van de campagnes van Sadat en de oorlog versterkte hun eenheid. Als reactie op de noodaanvoedingsinspanning van het Westen die Israël in staat stelde weerstand te bieden tegen de Egyptische en Syrische strijdkrachten, legde de Arabische wereld het olie-embargo van 1973 tegen de Verenigde Staten en West-Europa op.Faisal was het ermee eens dat Saoedi-Arabië een deel van zijn olie-rijkdom zou gebruiken om de 'front-line states', die grenzen aan Israël, in hun strijd te financieren. De centrale plaats van aardolie, het Arabisch-Israëlische conflict en de politieke en economische instabiliteit en onzekerheid blijven constante kenmerken van de politiek van de regio..
|