Plasticvervuiling omvat de opeenhoping van plastic producten in de omgeving die schadelijk zijn voor dieren in het wild, de habitat van wilde dieren of mensen. Kunststoffen die als vervuilende stoffen fungeren, worden ingedeeld in micro-, meso- of macroafval, op basis van de grootte. De prominentie van plasticvervuiling is gecorreleerd met het feit dat kunststoffen goedkoop en duurzaam zijn, wat leidt tot een hoog niveau van kunststoffen die door mensen worden gebruikt. Het is echter traag om te degraderen. Plasticvervuiling kan land, waterwegen en oceanen ongunstig beïnvloeden. Levende organismen, met name zeedieren, kunnen ook worden aangetast door verstrengeling, directe inname van plastic afval of door blootstelling aan chemicaliën in kunststoffen die onderbrekingen in biologische functies veroorzaken. Mensen worden ook getroffen door plasticvervuiling, zoals door de verstoring van de schildklierhormoonas of hormoonspiegels. Alleen al in het VK wordt elk jaar meer dan 5 miljoen ton plastic verbruikt, waarvan naar schatting slechts 24% het tot recyclingsystemen maakt. Dat laat een resterende 3,8 miljoen ton afval achter, bestemd voor stortplaatsen. In sommige gebieden zijn inspanningen geleverd om plastic te verminderen in pogingen om het plasticverbruik en de vervuiling te verminderen en plastic recycling te bevorderen. [Kunststofrecycling] |