Liberalne reformy opieki społecznej (1906-1914) były serią aktów socjalnych uchwalonych przez Brytyjską Partię Liberalną po wyborach powszechnych w 1906 roku. Stanowią one pojawienie się nowoczesnego państwa opiekuńczego w Wielkiej Brytanii. Reformy pokazują podział, jaki powstał w obrębie liberalizmu, między współczesnym liberalizmem a klasycznym liberalizmem, oraz zmianę kierunku partii liberalnej z laissez-faire, tradycyjnego liberalizmu na partię opowiadającą się za większym, bardziej aktywnym rządem chroniącym dobrobyt obywateli. . G.R. Searle twierdzi, że wybuch działalności miał wiele przyczyn:
potrzeba odepchnięcia wyzwania od Pracy; czysty humanitaryzm; poszukiwanie popularności wyborczej; względy efektywności krajowej; oraz zobowiązanie do zmodernizowanej wersji kapitalizmu socjalnego.
Realizując reformy poza Prawem Biednym, usunięto również piętno związane z żądaniem zwolnienia. Podczas kampanii wyborczej 1906 r. Żadna z dwóch głównych partii nie uczyniła ubóstwa istotnym problemem wyborczym i nie złożono żadnych obietnic wprowadzenia reform społecznych. Mimo to liberałowie kierowani przez Henry'ego Campbella-Bannermana i późniejszego H. H. Asquitha odnieśli zwycięstwo i rozpoczęli szeroko zakrojone reformy, gdy tylko objęli urząd. [Partia Liberalna: Wielka Brytania][Państwo opiekuńcze][Klasyczny liberalizm][Laissez-faire][Liberalizm] |