Podnoszenie ciężarów, zwane także podnoszeniem ciężarów w stylu olimpijskim lub olimpijskim, jest dyscypliną sportową w nowoczesnym programie olimpijskim, w którym sportowiec próbuje udźwignąć maksymalnie jeden ciężar sztangi obciążonej ciężarkami. Dwa wyciągi wyczynowe w kolejności to porwanie, czyste i szarpnięcie. Każdy sztangista otrzymuje po trzy próby w każdej z nich, a łączna suma dwóch najwyższych sukcesów określa ogólny wynik w kategorii masy ciała. Kategorie masy ciała są różne dla zawodników płci męskiej i żeńskiej. Zawodnik, który nie zaliczył co najmniej jednego udanego wyłomu, a także jednego skutecznego czystego i palanta również nie osiągnie sumy, a zatem otrzymuje "niekompletne" zgłoszenie do zawodów. Prasa i prasa były niegdyś konkurencyjne, ale przerwano je z powodu trudności w ocenie właściwej formy. W porównaniu z innymi dyscyplinami siłowymi, których testową wytrzymałość graniczną (z podporami lub bez), testy ciężarów określają ludzkie granice balistyczne (siła wybuchu); dźwigi są więc wykonywane szybciej - i mają większą mobilność i większy zakres ruchu podczas ich wykonywania - niż inne ruchy siły. Prawidłowo wykonane, porwanie i czyste i szarpnięcie są dynamiczne i wybuchowe, a jednocześnie wyglądają zgrabnie, zwłaszcza gdy są oglądane z nagrania ze spowolnioną prędkością. Podczas gdy jest stosunkowo mało konkurencyjnych ciężarowców olimpijskich, dźwigi wykonywane w sporcie podnoszącym ciężary, a zwłaszcza ich podnoszenie elementów (np. Przysiady, martwy ciąg, czyszczenie), są powszechnie używane przez elitarnych sportowców w innych dyscyplinach sportowych do trenowania wytrzymałości zarówno wybuchowej, jak i funkcjonalnej .
|